Bursztynowa Komnata bywa często nazywana ósmym cudem świata. Wykonany w XVIII wieku, kompletny bursztynowy wystrój komnaty powstał jako działo mistrzów z Gdańska. Został zamówiony do gabinetu w pałacu Charlottenburg w 1701 roku, przez Fryderyka I Hohenzolla. Prace gdańskich mistrzów cechowych trwały przeszło jedenaście lat. Dzieło powstało z precyzyjnie dobranych i obrobionych kawałków bursztynu, tworzących m.in. herby i płaskorzeźby.
Dzieje komnaty
W 1716 r. arcydzieło trafiło do Petersburga, jak podarunek będący dowodem sojuszu pomiędzy Fryderykiem, a carem Piotrem I Wielkim. W 1755 r. Bursztynowa Komnata została przeniesiona przez carową Elżbietę do pałacu w Carskim Siole, a w 1941 r. zrabowali ją Niemcy. Ostatnia potwierdzona informacja na ten temat pochodzi z 1944 r. Bursztynowa Komnata została wówczas zapakowana do skrzyń i umieszczona w podziemiach zamku królewieckiego. Armia Czerwona zdobyła twierdzę w 1945, jednak komnata nie została odnaleziona.
Wieloletnie poszukiwania
Przez wiele lat Bursztynowa Komnata poszukiwana była przez przedstawicieli ministerstw kultury, amatorskich odkrywców oraz służby specjalne, a także jasnowidzów i radiestetów. Powstało wiele teorii na temat jej rzekomej lokalizacji. Skrzynie z komnatą mogą spoczywać we wraku samolotu, który znajduje się w jeziorze Resko Przymorskie niedaleko Rogowa. Według innych źródeł zostały one zatopione w jednym z jezior znajdujących się w Finlandii. Stosunkowo wiarygodnym jest przypuszczenie, że Bursztynowa Komnata spłonęła podczas oblężenia zamku królewieckiego w 1945 roku.
Kopia komnaty
W Carskim Siole znajduje się obecnie kopia zaginionej komnaty. Rekonstrukcję rozpoczęto w 1979, wzorując się na zachowanych źródłach, dokumentach i czarno-białych zdjęciach. Odpowiednie odcienie bursztynu uzyskano poprzez porównanie dawnych odbitek ze współczesnymi fotografiami na bezbarwnej kliszy. Rzemieślnikom nie były znane metody obróbki i mocowania bursztynu stosowane przez gdańskich mistrzów, dlatego pracowali nad kopią przez wiele lat. Ostatecznie została ukończona w 2003 roku.
