Nazywany również kordierytem lub dychroitem, lolit to rzadki minerał z grupy krzemianów pierścieniowych. Został odkryty w 1813 roku, a pierwszym naukowcem przeprowadzającym nad nim badania był francuski geolog Louis Cordier (1777-1861), od którego nazwiska wywodzi się miano kordieryt. Pozostałe nazwy kamienia pochodzą z greki i nawiązują do fiołkowej barwy oraz charakterystycznych właściwości lolitu.
Jak powstaje i gdzie występuje lolit?
Budujący lolit kamień charakteryzuje się kryształami o słupkowym przekroju. Zazwyczaj przyjmuje postać pseudo heksagonalnych słupów sześciu- i dwunastobocznych. Powstaje w luźnych oraz zbitych skupieniach ziarnistych. Jest składnikiem skał metamorficznych, które wytworzone zostały w przemianach kontaktowych hornfelsów oraz przemianach regionalnych łupków, gnejsów i granitognejsów. Może występować w granitach, a także osadach aluwialnych jako otoczak. Kształtujący lolit kamień współwystępuje m.in. z andaluzytem, granatem, kwarcem, cyrkonem i skaleniami.
Jakie przejawia lolit właściwości?
Cechą charakterystyczną lolitu jest jego pleochroizm, czyli zjawisko zmiany barwy w zależności od polaryzacji światła przechodzącego przez kamień. Za najbardziej wartościową uznawana jest fioletowo-niebieska odmiana. Niektóre kryształy mogą wykazywać również asteryzm, efekt kociego oka oraz tęczową iryzację. Tworzący lolit kamień cechuje się występowaniem muszlowego lub nierównego przełamu. Cechuje go łupliwość w trzech kierunkach, w tym w dwóch wyraźna. Posiada rombowy układ krystalograficzny.
Jakie zastosowanie ma lolit?
Lolit jest niezwykle cenionym kamieniem kolekcjonerskim oraz jubilerskim. Ze względu na pleochroizm, jeszcze za czasów wikingów służył żeglarzom do ustalania pozycji słońca na zachmurzonym niebie. Stosowany był również w lotnictwie, jako filtr polaryzacyjny w kompasie. Lolit uznawany jest za kamień zwiększający świadomość oraz zachęcający do wyrażania indywidualnej ekspresji. Dlatego uwielbiany jest przez artystów, którzy uzyskują dzięki niemu wyciszenie oraz skupienie umysłu.